Je ziet ergens een beeld van een strand en dankzij dat iconische stukje rots in zee, weet iedereen direct dat het om Benidorm gaat. Het “Pirateneiland” of het “Journalisteneiland” of “Vogeleiland” zijn enkele bijnamen voor het “Isla de Benidorm” en heeft een historie die verdergaat dan enkel leuke boottochtjes.
Het eiland heeft een oppervlakte van ongeveer 7 hectare en dat is ongeveer 250 meter breed en heeft een lengte van 350 meter en steekt tot 73 meter boven de zeespiegel uit. Het ligt ongeveer 3,5 kilometer voor de kust van Benidorm en is in de loop van de tijd een echte trekpleister voor toeristen geworden.
In een reis van slechts 20 minuten kun je het bereiken via de haven aan het begin van het Poniente strand. Daar gaan de boten van Excursiones Marítimas Benidorm richting het eiland, voordat je eerst langs het Levante strand vaart richting de kabel-ski. De boten vertrekken elk uur van 10:00 tot 16:00 uur en de prijs is €18 per volwassene en €12 per kind.
Meerdere aankooppogingen
Het eiland heeft door de eeuwen heen verschillende bestemmingen gehad. Zo werd het gebruikt als nederzetting door piraten die de steden aan de kust aanvielen. Later werd het een toevluchtsoord voor gezinnen uit Benidorm en Villajoyosa die op de vlucht waren voor de cholera-epidemie van 1834 die deze gebieden trof. Tussen 1897 en 1935 waren er zelfs drie pogingen om het eiland te koop te zetten. Er was crisis en moedigde sommigen aan om te proberen te profiteren van een mogelijke verkoop. Zozeer zelfs dat het er in 1935 op leek dat de veiling van het eiland slechts een kwestie van tijd zou zijn nadat het Ministerie van Openbare Werken en Financiën toestemming had gegeven voor de verkoop. Maar het uitbreken van de burgeroorlog, maakte een einde aan het verkoopplan. Eind jaren 50, onder het bewind van burgemeester Pedro Zaragoza Orts was het geluid over de verkoop rond het eiland opnieuw te horen. Er waren zelfs mensen die een verstedelijkingsplan voor het eilandje voorstelden, iets dat zelfs voor dat beginnende, toeristische Benidorm onaanvaardbaar was, Zaragoza wilde het eiland laten zoals het was en marcheerde, zoals bij eerdere gelegenheden, naar Generaal Franco. Hij liet een hokje bouwen op het eiland zodat een bewaker zich daar kon vestigen.
Een bewaker voor het eiland
Zo werd Vicente Navarro Torres in 1960 met een salaris van 910 peseta’s per jaar, de bewaker van het eilandje voor de kust van Benidorm. Maar dat loste het probleem niet op. Het eiland was nog steeds een interessant project voor hebberige speculanten en bouwers van die tijd. Lokale politici begrepen al snel dat alleen de gunst van de publieke opinie dat stuk rots in zee zou redden.
Om deze reden nam men contact op met de National Federation of Press Associations (FAPE) en met de belofte alle journalisten te eren als hun doel werd bereikt, overtuigden ze de president, dat de nationale media, het publieke eigendom van het eiland zouden verdedigen. Zo reisden 88 journalisten van 38 journalisten verenigingen naar Benidorm, waarbij het eiland van de journalisten werd. En dus voorkwamen ze hiermee, dat het eiland alsnog ten prooi zou vallen aan projectontwikkelaars en geldwolven. Ze zette dit kracht bij door op 26 mei 1970 officieel het eiland te dopen als het eiland van de journalisten of l’illa de Benidorm.
Trekpleister
Ongeveer 300 meter ten zuiden van het eiland, kan je een duik onder water nemen in de Bajo de la Llosa, een 30 meter diep duikgebied waar van alles te zien is. Van octopus tot citroenvis. En natuurlijk kun je ook snorkelen in dit schone en heldere water. Iets waar je een voorproefje van krijgt als je met de boot naar het eiland gaat, want bij het eiland kan je in een boot met glazen bodem al wat mooie onderwater beelden zien.
Op het eiland zelf is er genoeg te genieten van de natuur en de vele vogels die er ook hun broedplaats hebben en dan is het wel een verstoring van hun rust. Je kunt een wandeling maken naar de vuurtoren aan de andere kant van het eiland. Dit gaat over een pad waar ook veel cactussen staan en met een rolstoel of kinderwagen is dit niet te doen. Sportschoenen zijn hier wel aan te raden.
Sinds enkele jaren strijden natuur- beschermingsorganisaties tegen het restaurant die ook dienst doet als pier. Met een vergunning die in de jaren zestig werd verleend en waarvan de legaliteit meer dan eens in twijfel werd getrokken, hebben verschillende milieugroeperingen aangetoond hoe dit restaurant zijn afval illegaal in zee dumpt. Ook nu is het weer in bedrijf, maar de toekomst hangt vooral af van Costas, een instantie die afhankelijk is van het ministerie van Milieu en die al meer dan eens heeft geweigerd het restaurant te legaliseren. Het blijft wat dat betreft speculeren over hun toekomst.
Bron: Benidorm Nieuws.nl (22/06/2022)
