De minder bekende plaatsen in het binnenland van de provincie Alicante worden zich steeds meer bewust van het alternatieve toerisme dat de provincie te bieden heeft, meer bepaald het toerisme dat de natuur- en cultuurliefhebbers aantrekt. Niet alleen stijgt het aantal landelijke herbergen noemenswaardig, ook de mogelijkheden worden meer onder ogen gebracht en op vele plaatsen wordt er werk gemaakt van de aantrek van deze toeristen. Niet alleen die vakantiegangers die enkele weken in de natuur willen doorbrengen, maar ook de toeristen die hun vakantie langs de kust doorbrengen maar toch wel eens een dag of enkele dagen wat anders willen zien dan het strand en de zee.
Voorbeelden zijn er de laatste jaren voldoende gekomen. Bijvoorbeeld de route van de acht dorpen in de Vall de Gallinera of het aangelegde barrancopad in Relleu, waar we enkele weken geleden nog over schreven. Welke buitenlander had daarvoor ooit gehoord over Relleu? Andere dorpen zoeken het in de kunst en bijvoorbeeld Jalón en Benigembla bieden een hele serie van gevelgraffiti. Het aantal aangeduide routes (geel-wit, groen-wit of rood-wit) biedt in de provincie al meer dan 500 wandelpaden!!
Nu heeft ook Tibi zich in de belangstelling geplaatst. Tibi werd al wel bezocht vanwege de excursie naar de oudste nog in gebruik zijnde stuwdam ter wereld, gebouwd in 1580, en zijn stuwmeer, maar nu heeft men een route uitgestippeld, vertrekkend vanaf het stuwmeer, die de natuurliefhebber een mogelijkheid biedt om ook kennis te maken met kunst. Het is een eerste stap, ingezet door de Stichting La mácula del tiempo, naar een project om de provincie te voorzien van een serie wandelpaden onder de noemer ‘senderos del arte’ (kunstwandelpaden).
Het initiatief kwam van de beeldhouwer Eduardo Lastres die zelf instaat voor de vervaardiging van enkel sculpturen langs de route.
De stichting wil nog meer kunstenaars aantrekken om met hun werk andere routes op te luisteren, op voorwaarde dat de werken geïntegreerd zijn in het leefmilieu. Lastres plaatse het eerste werk bij de Ull de la Font, op het einde van de weg die begint bij de kapel van Santa María Magdalena. Het betreft een werk van Florentino Díaz. Andere kunstenaars die werken aan het project zijn Josep Ginestar uit Gata de Gorgos en Núria Fuster uit Alcoy.
De stichting gaat nu contact opnemen met andere gemeentebesturen voor samenwerking met het project en het opzetten van meer senderos del arte.
De eerste plannen voor de stuwdam kwamen van de ingenieurs van het koningshuis van Oostenrijk. De eerste steen werd gelegd in 1580 en het werk eindigde in 1594. Op het einde van de zeventiende eeuw deed zich een scheur voor in de constructie en het duurde tot 1736 alvorens die schade gerepareerd werd. In 1941 werd een nieuwe tunnel in de rotsen geopend.
Er bestaat twijfel over het feit dat de dam van Tibi de oudste van Europa zou zijn. Het is wel de oudste die nog steeds onveranderd in gebruik is. De bouw van de stuwdam van Tibi was de aanleiding tot soortgelijke projecten in de daaropvolgende jaren. Een bezoek brengen loont beslist de moeite, ook vanwege het landschap waarin we ons bevinden.
Heel gemakkelijk komen we bij deze dam langs de A-7 van Alicante naar Alcoy. We nemen de afrit 482, met aanduiding naar Agost, urbanisatie Maigmó en tankstation. Hier is een grote parkeerplaats en een bar-restaurant Maigmó.
Hier begint ook een asfaltweg die ons naar de stuwdam leidt. Men kan kiezen om de wandeling te maken of met de auto verder te rijden tot bij een afsluiting met een parkeerterrein. Te voet is er een mogelijkheid voorzien om voorbij het hek te komen en af te dalen. We passeren dan nog een oude brug en de kapel, opgedragen aan de Divina Pastora om daarna langs een smal pad bij de dam te komen.
Wie geen hoogtevrees heeft kan rechts via in de rotsen uitgehakte treden naar boven klimmen (vertrouw niet op de ijzeren stangen die werden aangebracht), al is er een alternatief pad.
Een dertigtal meter voor de geasfalteerde weg naar rechts buigt en afdaalt, zoeken we links tussen de olijven een vrij duidelijk pad. We zien hier ook een monumentale olijfboom met een bank er in.
Het pad buigt naar rechts en gaat de hoogte in. We passeren dan een huisje, waar eens de opzichter woonde en we zien hier dat nog vele stenen overbodig gehakt werden. Maar zo komen we probleemloos en zonder gevaar op de dam. Er is geen afscherming, zodat aan de kant voorzichtigheid geboden is.
