Hasselt. Al dertig jaar driehonderd dagen per jaar zon: Alex Janssens (59) verhuisde in 1995 van Hasselt naar de zonnige Spaanse Costa Blanca. Jarenlang woonde hij er in een 19de-eeuws klooster, intussen in een villa met zicht op zee. “Ik ben in de immobiliën getuimeld.”
Janssens Partner Real Estate: onder die naam heeft Hasselaar Alex Janssens (59) twee vastgoedkantoren in de Spaanse provincie Alicante. Eén in Altea, aan de kust. Eén in het binnenland, in Aspe. “Ik ben hier aangekomen in 1995”, vertelt Alex. “Al dertig jaar driehonderd dagen per jaar zonnig weer met blauwe hemel. België is een heel aangenaam land. Alleen ontbreekt de zon.” (lacht)
Je hebt twee vastgoedkantoren. Werkte je in België ook al in de immosector?
Alex: “Neen. Ik runde voor de groep Bruyninx de garage in Genk: Auto Genk. Daarna heb ik broodjeszaak De Passage geopend, tegenover de oude gevangenis in Hasselt. Die zaak heb ik na 1,5 jaar verkocht. Pas in Alicante ben ik in de immobiliën getuimeld. In België heb ik wel renovaties gedaan: een oudere woning opkopen, verbouwen en weer verkopen. In 1996 heb ik samen met een advocaat uit Alicante het eerste kantoor gestart en in 2016 het tweede in Altea.”
Was het moeilijk om vrienden en familie achter te laten?
“Niet echt. Ik ben vertrokken om vakantie te vieren. Na twee weken was ik het beu om op het strand te zitten en ben ik toch maar beginnen te werken. Ik had het erg druk, iedereen kwam op bezoek. Ik denk vooral uit nieuwsgierigheid: wat is hij daar allemaal aan het doen? (lacht) Mijn ouders kwamen vaak en hebben hier zelfs gewoond. Daarna zijn ze naar Zuid-Frankrijk verhuisd, waar mijn broer woont. Tot mijn vader begon te sukkelen met zijn gezondheid. Jaren geleden is hij overleden. Mijn moeder is intussen 86 en woont in Hasselt. Ze probeert nog ieder jaar alleen naar hier te reizen.”
Je broer woont dus ook in het buitenland?
(Knikt) “En hij zit ook in de immo. Ik kan me nog heel goed herinneren hoe mijn twee broers stonden te kijken hoe ik mijn auto aan het inladen was om naar hier te rijden. Ze sloten een weddenschap af, dat ik na een jaar terug thuis zou staan. Maar drie jaar later is mijn oudste broer zelf vertrokken, naar Zuid-Frankrijk. Hij was toen bankdirecteur in Hasselt. Mijn jongste broer is ook nagekomen naar Spanje. Hij woont nu zes maanden in Spanje en zes in België.”
Hoe ziet je dag eruit?
“Iedere dag sta ik vroeg op, om 6 uur. We zijn met een groep van vijf agenten die de verkoop doen en één dame die alles coördineert. Zelf doe ik vooral het papierwerk. In Spanje zijn het lange dagen, het is ook lang licht. Ik ben pas thuis tegen 20 uur. Namiddag is er siësta, dan ligt alles stil. In de zomer is dat ook echt nodig. Dan is 40 graden geen uitzondering en is werken echt niet aangenaam. Die siësta is welkom: twee uurtjes rust om de dag te breken. Zelf ga ik ook een half uurtje achteruit liggen. In de stoel op kantoor of zelfs in de auto.” (lacht)
Wie zijn jullie klanten?
“In het kantoor aan de kust in Altea, zie ik vooral tweedeverblijvers. Veel buitenlanders, maar ook veel Spanjaarden uit Madrid of het noorden. De grootste groep zijn Belgen en Nederlanders: zij blijven massaal kopen. Dikwijls komen ze hier binnen en denken ze omwille van de naam dat ik een Deen of een Noor ben. Dan is het leuk als ze horen dat ik een Belg ben. Ook de Fransen zijn een belangrijke groep, net als Duitsers en Amerikanen. Het Duitse publiek was in de jaren negentig de grootste groep, maar zij trokken een tijdje richting Mallorca. Daarna kochten vooral de Engelsen hier, maar door de Brexit wordt dat voor hen erg moeilijk. Het kantoor in het binnenland heeft een heel ander cliënteel.”
In welke zin?
“Dat zijn ook veel Belgen en Nederlanders, maar eerder immigranten. Omdat zij zich willen integreren in het Spaanse leven en de taal snel willen oppikken, zoeken ze hun stek in het meer ongerepte Spanje. Ze willen een groter stuk grond, soms ook om hun eigen wijn of olijfolie te maken. De laatste jaren zijn er heel veel jongere families naar hier verhuisd. Door covid hebben ze ontdekt dat ze makkelijk online kunnen werken. ‘Wat ik in België of Nederland doe, kan even goed vanuit Spanje.’ Zij kiezen voor een rurale eigendom. Rustiger, bij een Spaans dorp maar toch dicht bij een grote stad als Alicante, omwille van de scholen en universiteiten. De tweedeverblijvers kiezen voor de kust. Zij komen af en toe naar Spanje, om te ontstressen. Zij willen mooie stranden, luxerestaurants, cocktailbars.”
Over welke woningprijzen spreken we?
“Het noorden van de Costa Blanca rond Altea is de duurdere regio. Hier liggen de prijzen vrij hoog. Appartementen beginnen bij 300.000 euro en kunnen makkelijk oplopen tot 2 miljoen. De huizen starten vanaf een miljoen, tot vijf of zes miljoen. Voor het binnenland is dat anders. De rurale eigendommen kosten 400.000 tot 800.000 euro. Dan heb je een mooie finca, met 30 of 40 are grond en een vrijstaande woning met zwembad en mooi aangelegde tuin.”
Is dit het moment om een woning in Spanje te kopen?
“Altijd (lacht). Momenteel is de vraag hoog en het aanbod laag. Spanje heeft, samen met Portugal, heel erg afgezien van de economische crisis. Toen stond er zóveel te koop. Nu is er weinig aanbod, dus zetten de verkopers de prijzen vrij hoog. Desondanks blijft het een gewild gebied. Wie de laatste etappe van zijn leven hier wil doorbrengen, wil niet wachten. Rond Altea komt een iets ouder publiek van zijn pensioen genieten. Golffanaten of mensen die een eigen boot hebben. In Spanje liggen de prijzen 30 procent lager dan in België. Aankoop, voeding, belastingen op voertuigen … Wie met een Belgisch pensioen naar hier komt, kan hier echt profiteren.”
Waar woon je zelf?
“Ik heb lang in een heel groot oud klooster uit de 19de eeuw gewoond in Aspe. Een klant was op zoek naar zo’n pand om een B&B te beginnen. Maar ik ben zelf verliefd geworden en heb het kunnen kopen. In het dorp sprak men over een kindergeest die in het klooster zou huizen. Maar ik heb er nooit last van gehad. (lacht) Het was een halve ruïne en de restauratiewerken hebben vier jaar geduurd. In 2001 ben ik er met B&B Casa Entre Viñas gestart. Intussen heb ik het pand verpacht aan een Amerikaans koppel uit Salt Lake City. Zij runnen nu de B&B. Zelf ben ik in 2013 verhuisd richting Alicante, naar Bonalba.”
Naar een mooie villa?
“Een mooie villa ja. (glimlacht) Op de rand van een golfterrein, met een groot terras met zicht op zee. Met zes slaapkamers en vier badkamers. Ik heb vier kinderen. De oudste is 25 en woont in Brazilië. De tweede is 20 en studeert rechten en criminologie aan de universiteit van Alicante. De twee jongsten zijn 14 en 15, en fervente zeilers.”
Hebben ze die microbe van papa gekregen?
“Ik ben geen zeiler. Ik heb wel in 2007 mijn vliegbrevet behaald. Vliegen is mijn passie. We zijn met achttien leden in een privéclub en hebben samen drie eenmotorige sportvliegtuigen ter beschikking. In het weekend gaan we op pad. We volgen de kustlijn naar Valencia of richting Murcia in het zuiden. Met af en toe een sanitaire tussenstop.” (lacht)
De zaken gaan precies goed?
“We hebben een heel rauwe periode gekend na de crisis. Van de collega’s in mijn branche bleef bijna niemand over. We moesten van scratch opnieuw beginnen. De laatste vijf jaar zijn we daar weer de vruchten van aan het plukken. De klant zelf is veeleisender geworden. Mensen na de verkoop begeleiden is heel belangrijk. Door die goede nazorg creëren we een grote klantenkring.”
Dit jaar word je 60. Lonkt je pensioen al?
“Absoluut niet. Het fijne aan deze job is dat ik kan blijven doorgaan. Ik heb een heel goed team. Hier is de pensioenleeftijd 67. Al denk ik dat het voor mij eerder 97 zal zijn.” (lacht)
