Op 26 mei trekken we naar de stembus om een nieuwe – of dezelfde – gemeenteraad te kiezen. Ook hier wonende buitenlanders mogen hun stem uitbrengen. In kleine dorpen is die uitslag al van tevoren gekend. Hier gaat het er niet om wie het meest capabel is om de gemeente te besturen, maar wie de meeste familie heeft in het dorp. En van welke partij de gelukkige ook is, het zal de familie een zorg zijn.
In grotere dorpen kan men niet op alleen de familie rekenen. Als die uitgebreid is legt ze wel gewicht in de schaal, maar onvoldoende om succes te garanderen. Daar moeten grotere middelen gebruikt worden. Daar moeten de handen uit de mouwen worden gestoken. Niet de persoonlijke handen, want die dienen alleen om linten door te knippen en eerste stenen te leggen, maar de handen van de gemeentelijke arbeiders.
Om de bevolking duidelijk te maken dat het
door hen gekozen gemeentebestuur die rol waardig is, beginnen enkele maanden
voor de verkiezingen de nachtmerries voor de inwoners. Straten worden
opgebroken om nieuwe leidingen te leggen, ander straten worden opnieuw
geasfalteerd, openbare verlichting die al jaren stuk is wordt plotseling
ijverig vervangen, nieuwe containers worden geplaatst en de gemeente krijgt een
totaal nieuwe website ‘die het u veel gemakkelijker maakt’, zodat men
plotseling de dingen op heel andere plekken en op een totaal andere manier moet
opzoeken.
Kijk eens wat de gemeente allemaal niet voor u doet. Er wordt zelfs een
speciaal hondenpark voor u geopend. Daar waar vroeger de kinderspeeltuin was,
‘want de kinderen speelden er toch nooit’. Vier jaar later kan men dan dat
hondenpark sluiten en er een kinderspeeltuin aanleggen, ‘want de mensen kwamen
er toch nooit met hun honden’.
Parkeerplaatsen worden tijdelijk afgesloten, want de bomen moeten plotseling worden gesnoeid en het parkje mag niet betreden worden, want er worden nieuwe bloemen geplant. Het dorp ontaardt in een chaos van afgesloten ruimten en opgebroken straten, zodat iedereen blij is als de verkiezingen achter de rug zijn en men weer drie en een half jaar gerust kan zijn dat er niets gebeurt.
Het erge is dat men zich niet kan terugtrekken in een ander groot dorp, want daar worden ook gemeenteraadsverkiezingen gehouden. Wie van de natuur houdt trekke het binnenland in, zoekt een goedkoop casa rural en wacht hier in dit dorpje waar de burgemeester dankzij een uitgebreide familie toch weer verkozen wordt, zodat hij niets hoeft te ondernemen, tot de storm is overgewaaid. Goed, men kan dan niet gaan stemmen in het eigen dorp, maar het voordeel is dat men rustig de campagne voorbij kan laten gaan.
