Spanje blijft hoe dan ook apart. Tijdens de dictatuur van Franco werd al de slogan ‘Spain is different’ de wereld ingeslingerd en Spanje blijft nog altijd different. Ook op het gebied van religie bijvoorbeeld. Nergens anders in Europa worden zoveel heiligen gevierd en gaan zoveel processies uit dan in Spanje. En terwijl in alle landen getracht wordt om de anders gelovigen niet voor het hoofd te stoten, worden in Spanje, en dan vooral langs de Costa Blanca, jaarlijks de islamieten weer overwonnen door de christenen tijdens de overbekende feesten van Moros y Cristianos.
Met veel vertoon uiteraard. De moren krijgen dan wel een mooie plaats in de gala-optocht en worden ook flink toegejuichd, tenslotte moeten ze op de laatste dag de duimen leggen en worden ze het kasteel uitgejaagd, dat ze daarvoor een dag in bezit mochten nemen onder het welwillend oog van de christenen, die weten dat ze morgen of overmorgen toch aan het langste eind zullen trekken.
In tegenstelling tot andere oorlogen heeft deze oorlog dus een programma en weet iedereen niet alleen hoe het afloopt, maar worden ook andere details nauwkeurig vermeld, al is dat ‘nauwkeurig’ natuurlijk wel facultatief.
Bijna een heel jaar lang kan men in deze streek wekelijks een of ander feest bijwonen waar de overwinning op de moren wordt gevierd, met als afsluiting een processie. Geen enkele reactie, tenzij een schuchtere en in de kiem gesmoorde, om dit feest van de christelijke overwinning op de Islam te verbieden als respect voor die anders gelovigen. Het respect dat men hier eist, is het respect voor de plaatselijke tradities en gewoontes. En die tradities houden dus in: het overwinnen van het christendom op de islamieten en dit toonbaar maken met een overwinning en een processie met het heiligenbeeld om die overwinning te vieren.
Ik vermoed dat dit ook zo zal blijven. Een Spanjaard is nu eenmaal een trots persoon, fier op zijn land en zijn gebruiken, zijn cultuur en geschiedenis en wee degene die daaraan wil raken. Dat schijnt iedereen wel te weten. Raar is het dat in een land waar dat christendom en de Islam zoveel jaren tegen elkaar gestreden hebben en waar dat christendom met zoveel vertoon wordt onderstreept, de twee religies zonder problemen met en naast elkaar kunnen leven en elkaar gewoontes respecteren zonder dat de één iets wil opdringen aan de ander. Misschien zit dat gezamenlijk verleden, al was het dan wat bloederig, er toch voor iets tussen. Misschien willen ze door wederzijds enorm respect te tonen, dat verleden voorgoed begraven en geven ze toe dat Spanje ook een beetje Arabisch is. Ondanks de Moros y Cristianos.
