De fotografen F. Carlos Campillos en Andrea Penalva tonen in een expositie de de sporen van de immobiliënwoede in de provincia Alicante.
Het gaat om grote projecten die niet tot stand kwamen en alleen maar skeletten van gebouwen vertonen. Vier jaar geleden begon het echtpaar de provincie te doorkruisen op zoek naar deze spookurbanisaties. Ze besloten een boek samen te stellen met hun foto’s en een expositie op te zetten. Deze expositie is momenteel te zien in het casa de cultura van Aigües, samen met het te verkrijgen boek, maar zal nog verder door de provincie reizen.
Er was eerder al een kleinere expositie in Ibi maar die werd nu uitgebreid met andere stilgelegde projecten, zowel langs de kust als in het binnenland.
De foto’s hebben een QR-code, die de toeschouwer kennis laat maken met een korte geschiedenis van het project en die verder verwijzen naar video’s of blogs.
Het gaat allemaal over ministeden of dorpen voor vaak duizenden inwoners, maar waar nooit iemand is gaan wonen omdat alles onafgewerkt bleef. Het echtpaar maakte gebruik van weekends en vakantieperiodes om die gebouwen, die tot ruïne vervielen alvorens ze bewoond werden, op foto vast te leggen. Ze zijn daarmee niet aan hun proefstuk, want in 2013 hadden ze reeds een expositie van “Vergeten plaatsen” in Las Cigarreras in Alicante.
Alleen al in de provincie Alicante leverde hun ontdekkingstocht 500 beelden op nadat ze meer dan 3000 kilometer gereisd hadden. De expositie is onderverdeeld in vier blokken: “De kust van de skeletten” met gebouwen op de eerste lijn die begonnen waren maar nooit afgewerkt werden en het beste voorbeeld daarvan is het hotel Atrium Beach; “Wonen tussen spoken” gaat over mensen die hier een woning kochten in een urbanisatie die nooit werd afgewerkt, zoals in Serelles bij Alcoy; “Bergen van beton” gaat over onafgewerkte urbanisaties op bergflanken; en tenslotte “Golfbanen met macro-urbanisaties” die de golfbaan als trekpleister gebruikten, zoals in Albatera. In totaal vonden de fotografen langs de Costa Blanca 21 van deze geplande urbanisaties die nu al vele jaren alleen nog maar betonnen skeletten vertonen of zelfs al half afgewerkte huizen. Maar ze vinden dat hun werk nog niet ten einde is en dat er op dat gebied nog veel meer te ontdekken is.
