Welke belastingen dient u waar te betalen?
© Link inc Gestoría
Als huiseigenaar in Spanje en nog officieel verblijvend in België of Nederland, heeft u waarschijnlijk al vele verhalen gehoord over welke belastingen waar moeten betaald worden en hoe de aanslag gebeurt. De fiscus kan in uw geval tot vier keer om de hoek komen kijken.
Gemeentelijke grondbelasting (IBI – Impuestos sobre Bienes Inmuebles)
Dit is ongetwijfeld de meest bekende. Het gaat om de gemeentelijke onroerend goed belasting gebaseerd op de kadastrale waarde van uw eigendom (“valor catastral”). Het uiteindelijk te betalen bedrag verschilt van gemeente tot gemeente. Enerzijds omdat het belastingpercentage autonoom door elke gemeente wordt bepaald. Anderzijds omdat de kadastrale waarden zelf sterk kunnen verschillen, naargelang de waarde en ligging van het onroerend goed en de datum van de laatste herziening.
Deze belasting is verschuldigd door iedereen die op 1 januari van het belastbaar jaar eigenaar of vruchtgebruiker van de woning was, en dient door die eigenaar/vruchtgebruiker betaald te worden in de loop van hetzelfde jaar. Meestal is dat in de maand mei of september. Houd hier echter rekening mee bij aan- of verkoop!
Soms int de gemeente deze belasting rechtstreeks, maar vaak laat ze dit over aan de “SUMA”, waardoor deze belasting ook wel eens naar die instantie wordt genoemd. In ieder geval kan u deze belasting laten domiciliëren zodat u er geen omkijken naar heeft en vermijdt u dat het aanslagbiljet in de post verloren zou zijn gegaan.
Nationale onroerend goed belasting (Impuesto sobre la renta de no residentes)
Niet alleen de gemeente waar uw woning zich bevindt, maar ook de Spaanse staat wil een graantje meepikken. Deze nationale belasting is veel minder bekend en niet weinig buitenlanders vergeten ze dan ook te betalen, bewust of niet. U krijgt hiervan immers geen aanslagbiljet en kan de belasting ook niet laten domiciliëren. U bent verplicht elk jaar zelf de berekening te maken, de aangifte op te maken en in te dienen, en de betaling te doen in uw bank. U kunt dit allemaal zelf doen of het uiteraard overlaten aan een gestoría.
Deze belasting wordt vaak genoemd naar het formulier dat hiervoor gebruikt wordt, de “modelo 210”. De belastbare grondslag is een percentage van de kadastrale waarde. Dat percentage hangt af van de laatste herziening van de kadastrale waarde. Maar het belastingpercentage is ditmaal voor iedereen gelijk.
Periode van aangifte en betaling is het volledige jaar volgend op het aanslagjaar. Voor de berekening van deze belasting is het aantal dagen dat u eigenaar bent geweest tijdens het afgelopen jaar wel van belang.
Opgelet, in het geval dat u de woning verhuurt en dit stipt aan de Spaanse fiscus aangeeft, bent u voor die huurperiodes belasting verschuldigd op de netto huurinkomsten, en verschilt de aangifte.
Wat gebeurt er als u geen aangifte doet?
De Spaanse staat was voorheen niet echt actief op zoek naar niet-betalers van deze belasting. Daar is echter verandering in gekomen. Dit vanwege de crisis en het voor het grijpen liggen van deze inkomsten.
Ook bij een verkoop van uw eigendom krijgt u uiteindelijk de rekening gepresenteerd. Als niet-resident wordt immers 3% van de verkoopprijs ingehouden, als voorschot op de verschuldigde belastingen. Er wordt nagekeken of u de meerwaardebelasting op de verkoop correct heeft betaald, maar ook de belasting “modelo 210” van de afgelopen jaren.
Ingeval de Spaanse fiscus u “betrapt” zal u de niet-betaalde belasting alsnog moeten betalen, vermeerderd met boetes en verwijlintresten. Of toch minstens over de afgelopen vier jaar, de verjaringstermijn van deze belasting.
De patrimoniumbelasting
De Spaanse regering en ook de autonome regio’s hebben beslist om de patrimoniumbelasting opnieuw leven in te blazen. Indien uw totale persoonlijke vermogen in Spanje minder dan € 700.000 bedraagt dient u geen belasting te betalen en ook geen aangifte te doen. Hebt u een persoonlijk vermogen dat bovenstaande vrijstellingen overschrijdt, dan bent u in vele gevallen wel onderhevig aan deze belasting. De aangifte gebeurt in het jaar volgend op het belastbaar tijdperk en de belasting kent een progressief tarief.
Jaarlijkse personenbelasting
Als resident in België of Nederland bent u eveneens verplicht het bestaan van uw Spaanse eigendom aan de fiscus te melden.
Voor Belgen gaat dat via de aangifte in de personenbelasting waar u de woning vermeld bij de buitenlandse inkomsten uit onroerend goed. Voor de periode tijdens dewelke uw woning verhuurd was, dient u de werkelijke huurinkomsten op te geven. Voor de periode(s) tijdens dewelke de woning niet werd verhuurd, dient u de «bruto huurwaarde» op te geven. U dient die bruto huurwaarde zelf te bepalen. De Belgische fiscus zou aanvaarden dat u 2% van de kadastrale waarde van uw Spaanse woning opgeeft als «bruto-huurwaarde», maar het is elk belastingkantoor apart dat daar soeverein over beslist. Van het bedrag van deze «bruto huurwaarde» kan u de in Spanje betaalde belastingen in mindering brengen. De Belgische fiscus zal 60% van het uiteindelijke bedrag bijtellen bij uw belastbaar inkomen, enkel en alleen om uw aanslagvoet te bepalen. Indien u hierdoor in een hogere belastingschijf zou terechtkomen, dan zal u meer belastingen moeten betalen of minder terugkrijgen.
Nederlanders dienen de “werkelijke waarde” van hun buitenlandse woning aan te geven in de befaambe BOX 3 van de aangifte, waarop er een vermogenswinstbelasting kan worden geheven.
Wat gebeurt er als u dit niet aangeeft?
Tot op heden is er nog geen volledige gegevensuitwisseling wat betreft onroerende goederen tussen beide landen en Spanje, maar ooit gaat die dag wel komen. Bovendien weet bijvoorbeeld de Belgische fiscus nu wel al wie een Spaanse bankrekening heeft, en zou u zo wel eens kunnen vragen waarom u die heeft. Ook in het geval van overlijden kan uw buitenlands bezit dat nooit is aangegeven, voor problemen zorgen.
Residenten in Spanje hebben het een stuk eenvoudiger. Zij moeten weliswaar ook de IBI betalen, maar de nationale belasting (“modelo 210”) moet niet apart worden aangegeven en enkel vermeld worden bij de jaarlijkse inkomstenaangifte. Die is onbelast indien het de enige woning en hoofdverblijfplaats is. Ook in het thuisland dient geen aangifte meer gedaan te worden.
Aan de patrimoniumbelasting zijn residenten uiteraard evenzeer onderhevig als niet-residenten. Bij residenten wordt het volledige wereldvermogen aanschouwt, bij niet-residenten enkel de Spaanse bezittingen.
Brecht Quintijn, Thomas Seyssens & Frederic Mele
www.linkinc.es
