Deze keer hebben we gekozen voor een nogal onbekende Vlaming die zeker en vast verdient om eens in de kijker te staan. De nog maar 44-jarige Yves Laurijssens heeft na een geslaagde carrière in België een tiental jaar geleden gekozen voor een carrièreswitch in Spanje. Hij heeft er samen met zijn vrouw Sofie Bodega De Moya uit de grond gestampt. Momenteel staat de teller op ongeveer 350.000 flessen wijn die geëxporteerd worden naar alle hoeken van de wereld. VIW heeft ook een trip gepland (waarschijnlijk einde mei) naar Utiel om de bodega en wijnvelden te bezoeken en natuurlijk staat er ook een cata op het programma om de verschillende wijnen te proeven.
Kan je je even voorstellen?
Ik ben opgegroeid dicht tegen de Nederlandse grens in de Noorderkempen (Meerle – Hoogstraten). Ik heb middelbare school gelopen op het Klein Seminarie in Hoogstraten en mijn hogere studies op het Sint Eligius Instituut in Antwerpen (Bedrijfsmanagement). Ik ben echter nooit een échte student geweest omdat ik altijd de indruk had dat de schoolse manier niet echt op mij gericht was. Daarna heb ik enkele korte werkervaringen gehad als commercieel vertegenwoordiger en administratief bediende. Ik had al snel het gevoel dat ik mijn eigen ding wilde doen. Als zelfstandige was mijn eerste avontuur de decoratie van glazen, flessen en borden. Na 2 jaar heb ik een andere overname gedaan in dezelfde sector en 3 jaar later verkocht. Toen had ik natuurlijk de smaak te pakken. Daarna was er de boom van de GSM voor het grote publiek waar ik me op gestort heb als retailer. Na 4 à 5 jaar ben ik daar ook mee gestopt en wilde ik terug naar mijn echte passie, namelijk de productie. Ik kocht een kleine firma in het thermovormen van plastics en binnen de 5 jaar groeide die uit tot een topspeler op de markt.
Hoe en wanneer is de overgang dan gekomen van de bedrijfswereld in België naar een bodega in het zonnige Spanje?
In 1 woord… abrupt! Na de verkoop van mijn laatste firma was ik een beetje opgebrand en wilde ik graag iets anders. In mijn hoofd is er altijd al een verlangen geweest om ooit eens iets in de landbouw te doen. Dit in combinatie met een avontuur in het buitenland was wat alles in een stroomversnelling gebracht heeft. Ik geloof trouwens nog altijd dat ik hetzelfde doe als ik in België deed. Projecten die slecht draaien bekijken, evalueren en indien mogelijk opwaarderen. Ik ben eigenlijk altijd op zoek naar onderwaardering. Onze eerst oogst hebben we gedaan in 2012.
Hoe moeten we ons de bodega voorstellen?
Bodega De Moya bestond 11 jaar geleden nog niet, want eigenlijk zijn we begonnen van 0. De reden hiervoor is dat bestaande bodega’s niet echt aan onze eisen voldeden. We hebben onze bodega volledig nieuw gebouwd met onze ideeën in het achterhoofd. Met mijn industriële achtergrond wilde ik de best mogelijke wijn maken zonder geld te verspillen in een fancy bodega. Wat we wel overgenomen hebben zijn de oude wijnranken.
Bodega Moya profileert zich als een familiebedrijf… betekent dit dan dat alles door jullie gezin zelf gedaan wordt?
De bodega is inderdaad een familiebedrijf. Mijn echtgenote Sofie en ik runnen het vanaf dag één. Sinds dit jaar is ook onze dochter Marie ons aan het helpen om de expansie verder te zetten. De eerste jaren hebben we inderdaad bijna alles zelf gedaan. Maar door de snelle groei is het voor ons onmogelijk om dit te blijven doen. Sofie is verantwoordelijk voor de administratie. Daarnaast hebben we een wijnmaakster full time in dienst en in de bodega hebben we 2 personen. Ik ben verantwoordelijk voor de export. In de wijngaarden hebben we dan nog 1 verantwoordelijke, naast externe boeren die werk voor ons verrichten.
Het is ook zo dat de reeds bestaande wijnen naar de kinderen genoemd werden… wat met de nieuwe wijnen?
Tja, meer kinderen zou de meest voor de hand liggende oplossing zijn, maar daar zal Sofie niet mee akkoord gaan denk ik. Maar niet getreurd, we hebben nog wel wat ideeën, maar dat zal voor de volgende jaren zijn.
Over de wijnen gesproken; welke wijnen produceer je en welke druivenvariëteiten gebruik je?
De echte reden waarom we gestart zijn met de bodega is de ‘bobal’-druif. Voor mij is dit één van de meest ondergewaardeerde druiven van Spanje en bovendien de tweede meest aangeplante rode druivensoort van Spanje na de ‘tempranillo’. Ze heeft werkelijk een enorm potentieel om stevige rode wijnen te produceren met veel tanines. En wat misschien nog belangrijker is dat ze de aciditeit goed bewaard, wat belangrijk is in het warme klimaat van de regio Valencia.
Enkele jaren later hebben we ‘monastrell’ en ‘merseguera’ toegevoegd aan het assortiment. Voor de monastrell-druif hebben we de wijngaarden in Alicante. Monastrell is bekender als bobal. Het is een druif die ervoor zorgt dat de wijnen enerzijds kruidiger zijn, maar anderzijds ook zorgt voor een zeer leuke fruitigheid. Merseguera is een vergeten druif. Er zijn slechts 3.000ha. van aangeplant. Onze wijngaarden zijn de hoogste in Valencia op 1.050m hoogte in één van de koudste dorpen, namelijk Alpuente. Het is een druif die zeer laat op rijpheid komt. Hierdoor behouden onze witte wijnen een hogere aciditeit tov andere witte wijnen uit deze regio. (nvdr: als je ooit de mogelijkheid krijgt om Diego de Moya te proeven, aarzel dan niet… het is een heel lekkere wijn)
Als ik het goed begrijp liggen jullie wijnvelden verspreid over de Valenciaanse gemeenschap.
Inderdaad, onze bobal wijngaarden liggen allemaal in de regio Utiel-Requena. De merseguera wijngaarden zijn hoog gelegen in Alpuente. Onze monastrell wijngaarden liggen in 2 dorpen in Alicante, namelijk Villena en Pinoso.
Ik wil graag nog even terugkomen op die oude wijnranken waarover je ook spreekt op de website. Welk voordeel hebben die?
Oude wijnranken zijn gewoon “wijzer” dan jonge wijnranken om elk jaar opnieuw homogene kwaliteitsdruiven te maken. Het gaat vooral over het opnemen van water uit de grond. In een vochtig jaar gaat een oude wijnrank minder water opnemen daneen jonge wijnrank. Hierdoor heb je dus elk jaar een homogene en kwalitatieve druif, wat nodig is om kwaliteitswijn te maken. Een ander groot voordeel is dat de oudere wijnranken dieper in de grond gaan met hun wortels en dus meer minrealiteit aan zowel de druiven als de wijn geven.
Welke filosofie hanteren jullie?
`Affordable luxury` of ‘lujo asequible’ is inderdaad altijd ons uitgangspunt geweest. Alles wat we sinds het begin gedaan hebben is gericht op het produceren van toegankelijke, eerlijke en betaalbare wijnen. Ik was/ben van oordeel dat de volgende decennia de middenklasse zich verder gaat uitbreiden. Daarnaast ben ik er ook van overtuigd dat de nieuwe generaties meer variatie/keuze zoeken. Dit in combinatie met het feit dat deze nieuwe consument steeds meer toegang heeft tot informatie, heeft mij gemotiveerd om een nieuwe onontgonnen druivensoort te zoeken.
Je hoopt op 350.000 flessen wijn volgend jaar. Wat is de grootste afzetmarkt?
350.000 is eigenlijk al ons doel voor dit jaar. Momenteel hebben we een onze goede afzetmarkt in Europa (België, Nederland, Zwitserland, Denemarken, Zweden, …) en ook in Azië (China, Taiwan, Japan) zijn we redelijk goed vertegenwoordigd. Onze focus voor uitbreiding ligt momenteel vooral op USA en Canada.
Hoe ver kan je nog groeien om maximaal te functioneren maar toch een familiebedrijf te blijven?
Ik ben van mening dat we groot genoeg zijn om cost efficiënt te werken, maar dat we klein genoeg zijn om de kwaliteit te garanderen. Dat is natuurlijk een balans die we opmaken. Ik geloof dat we niet verder mogen groeien dan 500.000 flessen.
Waarin verschillen jouw wijnen van andere?
Om een wijn te maken nemen we elk jaar meer dan 1.000 beslissingen om tot een resultaat te komen. Ik ben dus ook van mening dat een perfecte wijn niet bestaat. De beslissingen zijn een opeenvolging van schakels. Het begint in de wijngaard heel het jaar door: snoeien, bemesten, bladeren verwijderen, wanneer oogsten, etc., etc. maar daar stopt het niet… Eenmaal de druiven in de bodega komen, zijn er nog vele beslissingen die de kwaliteit en eigenschappen van de wijn bepalen. Veel overpompen, lang of kort macereren, welke barricas, etc., etc. Voor mij is een wijn niet zwart of wit, maar een schakering van grijs daartussen. Het resultaat van een wijn is de optelsom van de 1.000 beslissingen die gemaakt werden tijdens het jaar, en de jaren ervoor. Onze wijnen zijn zeer toegankelijk voor een breed publiek, eerlijke wijnen zonder toevoegingen en vooral een betere kwaliteit indezelfde prijsklasse.
Wat is jouw persoonlijke favoriete wijn?
Ik heb een favoriet voor bij elk gerecht of elke gelegenheid. Op hetstrand zou ik onze Tibó rose meenemen. Voor een wild gerecht zou ik onze Monstrell Julia kiezen. Voor een foie gras zou ik voor onze Sofia Noble kiezen. Voor een filet pur zou ik een Sofia kiezen. Maar het product waar we misschien het meest fier op zijn is Maria. Het is de “affordable luxury” waar we heel de bodega voor begonnen zijn.
Is het zo dat er al bepaalde wijnen in de prijzen gevallen zijn?
We hebben inderdaad al een hele waslijst aan prijzen gewonnen. De belangrijkste prijs voor ons is echter de appreciatie van de mensen voor onze wijnen. Dit geeft mij het meeste voldoening.
Hoe ziet een gewone werkdag er voor je uit?
Ik heb eigenlijk geen gewone werkdag. Ik verdeel mijn tijd ongeveer als volgt: 30% op de burelen in Altea, 30% in de bodega en wijngaarden zelf en 30% reizen om klanten te bezoeken en presentaties te doen. Het werk is in elk geval heel gevarieerd: van druiven plukken, tot barricas vullen tot marketing en verkoop.
Is er ook leven buiten de bodega? Wat doe je in jouw vrije tijd?
We spenderen veel tijd samen met de familie. Koken en samen eten is hier een belangrijk deel van ons weekend. Trail running in de mooie bergen van de Costa Blanca is ook een passie van Sofie en mij. En in de zomer kan je ons altijd wel dicht bij het strand of op de zee vinden.
Hoe kan er wijn besteld worden? Online? Momenteel hebben we nog niet de mogelijkheid om wijnen te bestellen online. Een mailtje naar sofie@demoya.es is voldoende. We leveren de wijnen aan huis in Spanje en in België.
