De Vall de Gallinera, in het noorden van de provincie Alicante, is een brede vallei tussen de bergketens van de Sierra de la Foradá en de uitlopers van de ???
De vallei heeft acht dorpen met in totaal 600 inwoners. De vallei is populair bij wandelaars. Het gemeentebestuur heeft een wandeling uitgezet die langs die acht dorpen loopt, met natuurlijk de natuurgebieden daartussen.
De vallei ligt op 10 km van Pego en vanaf de kust passeert men eerst Adzubia alvorens de vallei in te rijden door een smalle kloof en langs de bedding van de rivier Gallinera.
Officieel begint de wandeling langs deze rijweg, waar we langs de linkerkant de eerste aanwijzing zien als de vallei breder wordt. Dit is wel een slechte start, want er is nergens parkeergelegenheid. Het is dus beter om te beginnen in het dorp Benirrama, met een afslag naar links. Als we dat dorp bereiken, rijden we meteen rechts langs de Carrer Major tot bij de school, waar wel parkeergelegenheid is.
Normaal begint men dus bij de Font de la Mata en gaat het daarna over een brede weg tot in Benirrama, voorbij de povere ruïnes van het ondertussen bijna verdwenen moorse dorp Benimarsoch.
Benirrama had in 2014 nog maar 74 inwoners en is een dorp dat niet langs de rijweg CV-700 ligt, net als het laatste dorp van de route, Benisili. De kleine kerk is opgedragen aan San Cristóbal en er is ook een bar.
We volgen nu de groen-witte markeringen van de route, duidelijk aangeduid, en keren daarvoor terug naar het begin van het dorp. We lopen nu over een brede weg naar Benialí en passeren, dicht bij een rond waterreservoir, de bron en de ruïnes van een ander moors dorpje: La Alcudia.
We steken de rijweg over en dalen af naar Benialí, het centrum van de vallei, met het gemeentehuis en 146 inwoners volgens de telling van 2014. Hier zijn ook enkele restaurants en begint een route naar rotstekeningen, maar die hoort niet bij onze route.
We zien een heel speciale bron met wasplaats. De kerk is opgedragen aan San Roque.
Het is niet zo ver naar het volgende dorp, Benisivá. Dat is een stuk kleiner en heeft slechts 73 inwoners. Er zijn maar twee parallelle straten en de kerk is hier opgedragen aan de aartsengel Michael. Der zijn enkele bars in het dorp.
Aan de andere kant van de rijweg komen we in Benitaia, nóg kleiner, met maar drie kleine straatjes.
We lopen het dorpje uit langs de wasplaats en volgen verder de aanwijzingen. We lopen een stukje over de rijweg en dan langs het gemeentelijk zwembad, om in LaCarroja terecht te komen, waar ondertussen al veel buitenlanders wonen onder de 22 ingezetenen. Het restaurant ligt langs de rijweg en het is het enige dorp wiens naam niet uit de Arabisch komt, maar uit het Latijn. Er is hier maar één straat, enkele zijsteegjes en een pleintje.
Vervolgen we onze route, komen we terecht in Alpatró, het grootste dorp van de vallei met 186 inwoners en een klein museum over de oliebewerking, ondergebracht in een oude pers. Hier zijn ook enkele winkels en bars.
Vanaf de wasplaats wijken we nu af van de rijweg en passeren we Llombay, lang een spookdorp, maar nu weer bewoond door welgeteld één familie. Het dorp bestaat uit maar één strat waarvan maar één kant bebouwd is. Daarvoor es de laatste bewoners Stefan Gregor, een Nazi die zich hier verschool naar de Tweede Wereldoorlog.
Tenslotte komen we in Benisili, het laatste dorp van de vallei, met 44 inwoners. We moeten nog even verder tot bij de bron van La Mata, waar de route eindigt.
De hele route is uitstekend aangeduid, zodat men zich nergens kan vergissen. Wil men ook genieten van de kersenbloesem, doet men deze toch liefst in april.
