Afstand: 6 kilometer
Deeltijden:
1. Casa Rabosa: 00.15 uur
2. Collado de Moros: 00.50 uur
3. Aansluiting PR-CV-6.2: 01.30 uur
4. Top: 02.15 uur
5. Einde barranco: 02.45 uur
Einde route: 03.10 uur
Het begin van deze route ligt in het bergpark Daniel Esteve bij Rabosa, een idyllische plek waar men in familie een dag kan doorbrengen. Men komt er via een aangeduide route vanuit Petrer.
In dit park beginnen een aantal routes, negen in totaal en ik maakte een combinatie van twee van deze routes om ze wat langer te maken. We volgen daarom de aanwijzingen van de PR-CV-6.1 en 6.2.
Men komt dan bij een ketting die de weg verder afsluit voor voertuigen, maar het is dan nog maar 500 meter om in het park te komen.
Na een bezoek aan het park en dit landschap duidt een bord ons aan welke richting we moeten nemen. De 6.1 begint aan de achterzijde van het park met een klim zonder problemen tot op een hoogte, de Collado de Moros. Vanaf hier hebben we enkele mooie uitzichten op de achterkant van de berg El Cid. Nu ik dit schrijf stel ik me meteen even de vraag: wat is de voorkant of de achterkant van een berg? Is het niet beter de noorkant of zuidkant te vermelden. Of de oost- of westkant? Wel, we zien de noordoostkant van de berg.
We volgen verder de markeringen langs een kleine verhevenheid en we ontdekken het profiel van de top van de Fraile (dat is gelukkig maar één richting, naar boven), een spectaculair zicht dat uitnodigt om hier eens een klim naar te wagen, maar dat is voor een andere keer. Ook zien we het hoogste punt waar we vandaag terecht zullen komen, de sierra de Castellarets.
Maar eerst gaat het nog naar beneden en we komen op de rijweg waar we reden naar Rabosa. Hier kunnen we de PR-CV-6.1 verder volgen, maar ik verkoos hier aan te sluiten bij de 6.2.
De bestijging van de top vormt geen enkel probleem en is relatief gemakkelijk. Het pad is duidelijk aangeduid. De top wordt aangeduid met een steenhoop die naar het hoogste punt verwijst. Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht op El Cid en de top van El Fraile.
We vervolgen daarna onze weg en we zien een andere weg naar een tweede top.
De terugweg gaat langs een enorme rots en we steken een mooie barranco over. De afdaling biedt geen enkele moeilijkheid en is heel goed aangeduid. Af en toe is het pad wel moeilijk begaanbaar door het struikgewas. Hier mankeert onderhoud. Op het einde van de barranco is er een smalle bedding die we moeten over steken en dan komen we terug bij Rabosa langs een stijgende weg in zigzag.
Bron: Hugo Renaerts
