Het gemeentebestuur van Calp heeft tijdens de laatste gemeenteraadszitting besloten om 2023 uit te roepen tot Bofill-jaar, naar aanleiding van het feit dat dan 50 jaar geleden het gebouw Muralla Roja van deze architect gebouwd werd.
Men wil meteen een hulde brengen aan Ricardo Bofill, niet alleen voor die Rode Muur maar voor het hele complex van La Manzanera. Volgend jaar zal gewerkt worden aan een uitgebreide agenda om het werk van de bekender architect onder de aandacht te brengen.
Dit alles gaat gepaard met heftige raadszittingen over La Manzanera en het restauretren van de bekende Sociale Club tegen de oever, een plan dat door de Valenciaanse regering werd afgekeurd, vanwege het te grote impact op het leefmilieu.
In 1962 begon het architectenbureau van Ricardo Bofill met het ontwerp van een groot toeristisch complex in het toenmalige Calpe, nu Calp. In diverse fasen zouden appartementen, eengezinswoningen, een klein hotel, een bar, restaurants en sportinstallaties worden neergezet. Er werd begonnen met vier gebouwen: Plexus. Muralla Roja, Xanadú en Anfiteatro.
Het complex met eengezinswoningen Plexus werd afgewerkt in 1966 op het hoogste puntvan La Manzanera en het was een van de eerste projecten tijdens de ‘boom’ van het toerisme. Het gebouw volgde de constructie van de landbouwterrassen en wekte meteen de internationale aandacht.
De Muralla Roja kwam er in 1973, een labyrint van een casbah uit de Arabische wereld. Door deze vorm ontstonden diverse patios tussen 50 appartementen en studio’s met verschillende oppervlakten. De buitenzijde werd beschilderd in verschillende soorten rood, maar de patio’s en trappen vertonen dan weer blauwtinten.
Het gebouw Xanadú werd afgewerkt in 1971 en toont de structuur van een kasteel. Ieder appartement bestaat uit drie kubussen rond een centrale traphal.
Het complex Anfiteatro kwam er ten slotte in 1983 en bestaat uit 27 appartementen. Het gebouw werd opgetrokken in de vorm van een amfitheater.
Vlak tegen de kust kwam dan het gebouw van het Sociaal Centrum, ondertussen flink in ruïne en nu het voorwerp van restauratie.
De Muralla Roja is ondertussen een gebouw met veel problematiek. Er komen tre veel toeristen kijken en foto’s nemen en de eigenaars hebben op zeker ogenblik een hek laten zetten om dit te verhinderen. Het gemeentebestuur van Calp reageerde door het gebouw als Cultrureel Erfgoed te catalogiseren, zodat de bewoners verplicht waren om enkele dagen per week bezoekers toe te laten.
Die bezoekers komen er regelmatig, want niet overal kan men gebouwebn van Ricardo Bofill bekijken.
Ricardo Bofill i Leví (Barcelona, 5 december 1939) is een Spaans architect. Hij studeerde aan de Escola Superior d’Arquitectura in Barcelona. Later studeerde hij aan de École d’Architecture te Genève. Bekendheid verwerft hij met zijn architectenbureau Taller de Arquitectura ( Architectuuratelier) waarvan het hoofdkantoor gevestigd is in een oude cementfabriek aan de rand van Barcelona. De transformatie van die oude fabriek werd in 1980 bekroond met de Premi Ciutat de Barcelona (Prijs van de Stad Barcelona).
Bofill wordt gezien als een architect van het post-modernisme. In ieder geval kiest hij vaak voor een contextgevoelige aanpak. Hij gebruikt een ter plekke bestaande vormentaal en maakt daar vervolgens een variatie op. Bekende projecten van zijn hand zijn onder meer het Santuari del Meritxell in Andorra,Les Arcades du Lac in Saint-Quentin-en-Yvelines, Les Espaces d’Abraxas in Marne-la-Vallee, Les Echelles du Baroque in Parijs, Het Teatre Nacional der Catalunya, het S.W.I.F.T. hoofdkantoor in Terhulpen, België en het Burgemeester De Monchyplein in Den Haag.
