De nieuwe belastingverplichting «Modelo 720»: waar gaat het over en wat moet u doen?
De Spaanse belastingverplichtingen van buitenlanders die in Spanje resident zijn, waren jarenlang een ver-van-mijn-bed gebeuren. Ondertussen merken we dat de mentaliteit, zij het met mondjesmaat, is gewijzigd. Men is er zich steeds meer van bewust dat het noodzakelijk wordt om zich tijdig en goed te (laten) informeren om vervolgens de gepaste actie te kunnen ondernemen wil men zijn gemoedsrust, bij voorkeur onder de Spaanse zon, ook naar de toekomst toe blijven bewaren.
Een maatregel die recent is ingevoerd en heel wat «woestijnzand» zal doen opwaaien zal dit bewustzijn wellicht aanzienlijk aanwakkeren. Eind januari is immers een nieuwe fiscale regeling in werking getreden waarbij personen met een wettelijke verblijfplaats in Spanje de verplichting hebben om een verklaring af te leggen van bepaalde bezittingen in het buitenland. Deze declaración informativa sobre bienes y derechos situados en el extranjero heeft betrekking op, onder andere, bankrekeningen, effecten, aandelen in vennootschappen, (levens)verzekeringen en onroerende goederen die een Spaanse belastingplichtige buiten het Spaanse grondgebied bezit of waar hij/zij bepaalde rechten over kan uitoefenen.
Wie moet de verklaring indienen?
Iedere Spaanse belastingplichtige, fysisch of juridisch persoon, die een aantal welomschreven bezittingen zoals banktegoeden, aandelen of onroerende goederen in het buitenland bezit of aanhoudt.
Wat fysische personen betreft is, naar Spaanse interne wetgeving, iemand belastingplichtige in Spanje vanaf het ogenblik dat meer dan de helft van het jaar (of 183 dagen per kalenderjaar) in Spanje verbleven wordt. Behoudens enkele uitzonderlijke gevallen, vloeit hieruit ook de verplichting voort om een jaarlijkse personenbelastingaangifte (IRPF of «Modelo 100») te doen met opgave van het totale «wereldinkomen».
Deze nieuwe verklaring «Modelo 720» staat daar volledig los van en is een bijkomende verplichting.
Wanneer een Spaans belastingplichtige geen bezittingen in het buitenland heeft, of wanneer deze bepaalde minima niet overschrijden (zie verder) is er geen verplichting om deze bijkomende verklaring te doen en volstaat de jaarlijkse aangifte in de personenbelasting (IRPF).
Welke bezittingen in het buitenland moeten aangegeven worden?
Er moeten drie verschillende categorieën van bezittingen worden aangeven:
- Deposito’s, rekeningen en tegoeden op buitenlandse rekeningen;
- Vermogen, bezittingen, rechten, beleggings- en levensverzekeringen die beheerd of aangehouden worden in het buitenland.
- Onroerende goederen of rechten in onroerende goederen die men aanhoudt in het buitenland.
Telkens wanneer in één van de categorieën het minimum van 50.000 euro bereikt of overschreden wordt, moet u een verklaring voor dat betreffende gedeelte indienen (behoudens vrijstellingen en uitzonderingen).
Wanneer u een buitenlands vermogen heeft, of er rechten kan op uitoefenen, van in totaal meer dan 50.000 euro, maar die zijn op te delen in de voorgaande drie categorieën, waarbij in geen enkele dat bedrag wordt overschreden, dan hoeft u ook geen verklaring in te dienen.
Hoe worden de aan te geven bedragen berekend?
Het zou ons te ver leiden om hier voor elk soort bezitting gedetailleerd de berekeningwijze of waardering weer te geven. Toch geven we alvast twee courante voorbeelden.
- Rekeningen bij buitenlandse financiële instellingen
U dient melding te maken van alle rekeningen (met opgave van rekeningnummers) waarvan u titularis, medetitularis of volmachthouder bent. De op te geven bedragen zijn het gemiddelde saldo over het laatste trimester en het saldo op 31 december van het voorgaande kalenderjaar. - Onroerende goederen
Niet alleen het bezit in volle eigendom moet worden opgegeven, maar ook bv. vruchtgebruik.
Voor beide voormelde categorieën moet er u wel rekening mee houden dat u telkens de totale waarde dient in rekening te brengen om te weten of u het minimum van 50.000 euro overschrijdt. Een buitenlandse bankrekening of woning met een waarde van 75.000 euro die eigendom is van twee echtgenoten, dient wel degelijk aangegeven te worden, ook al overschrijdt de helft ervan het minimum van 50.000 euro niet. Op de verklaring moet u dan specificeren welk aandeel u juist van een opgegeven bezitting heeft.
Wanneer moet de verklaring ingediend worden?
In 2013 dient deze ingediend te worden in de maanden maart en april. Vanaf 2014 zal de verklaring moeten ingediend worden in de loop van de eerste drie maanden van het jaar, doch enkel wanneer dit vereist is.
Een nieuwe (eerste, latere of bijkomende) verklaring is o.a. vereist wanneer u, in vergelijking met de laatst ingediende verklaring, in één of meerdere van de vermelde categorieën boven de minima uitkomt en/of wanneer één of meerdere categorieën een waardestijging heeft gekend van 20.000 euro of meer.
Wanneer in een belastbaar jaar geen (te grote) wijzigingen hebben plaatsgevonden in uw buitenlandse bezittingen, dan dient in het jaar erop geen nieuwe verklaring gedaan te worden.
Hoe moet de verklaring gedaan worden?
De verklaring kan enkel elektronisch ingediend worden. U kunt dat zelf, op voorwaarde dat u ingeschreven bent in de nationale belastingdienst en u op uw computer een certificaat van de Spaanse belastingdienst heeft geïnstalleerd. De verklaring en de berekeningen voor de waardering zijn allesbehalve eenvoudig, zodat wij u aanraden om voor deze belastingverplichting professionele hulp in te schakelen.
Moet u (extra) belastingen betalen?
Neen, u bent enkel verplicht om een verklaring (declaración) af te leggen over deze bezittingen. Op basis van deze verklaring komt er (voorlopig?) geen enkele belastingaanslag.
Duidelijk is wel dat deze verklaring de controles van inkomsten uit bv. buitenlandse intresten, bezittingen of huurinkomsten vergemakkelijkt voor de Spaanse belastingdienst. Ook wordt het pad geëffend naar een vermogens(winst)belasting of verder doorgedreven patrimoniumbelasting.
Wat is de sanctie als u de verklaring niet indient?
De website van de Spaanse belastingdienst (Agencia Tributaria) vermeldt op dit ogenblik een sanctie van minimaal 10.000 euro per categorie bezittingen die niet wordt aangegeven terwijl dat wel verplicht is volgens de regelgeving. Aangezien een verklaring drie categorieën bezittingen kan bevatten, kan de minimale sanctie dus oplopen tot 30.000 euro.
Wat nu?
Het grensbedrag van 50.000 euro en de ruime berekening ervan voor vrijstelling van deze aangifte is zo laag dat wellicht elke Belg die resideert in Spanje en bezittingen of enig vermogen aanhoudt buiten Spanje onder deze nieuwe aangifteplicht zal komen te vallen.
Als we daarbij nog vermelden dat sinds begin dit jaar een aantal maatregelen zijn genomen om de informatie uitwisseling tussen de Lidstaten te vergemakkelijken dan hoeft dit wellicht weinig toelichting. Ook België zelf heeft recent trouwens de meldingsplicht op het gebied van tegoeden en beleggingen in het buitenland aanzienlijk uitgebreid.
We kunnen daarom enkel nogmaals aanbevelen om tijdig en correct aangifte te doen.
Brecht Quintijn, Thomas Seyssens & Frederic Mele
www.linkinc.es
