Februari biedt aan de Costa Blanca zijn goede en slechte kant. Uiteraard zullen, ondanks covid, weer vele bloesemwandelingen worden georganiseerd en in de provincie Alicante ligt het accent dan natuurlijk op de Jalónvallei, maar ook in vele andere delen van Spanje is een bezoek aan die kleurenpracht aan de orde van de maand. Er zijn witte en roze bloemen en natuurlijk de schakeringen. Vooral als men vanaf een helling zo’n bloeiende boomgaarden ziet, lijkt het wel een kleurrijk tapijt.
De amandelboom komt oorspronkelijk uit China en werd door kooplieden ingevoerd in Europa. Als het warm is, verschijnen de eerste bloesems al eind januari, maar het is bijna de hele maand februari dat men ze kan bewonderen.
De amandel is familie van andere fruitbomen, zoals de pruim, abrikoos, perzik of kers en de bestuiving gebeurt door bijen. Met een productie van 250.000 ton per jaar is Spanje de grootste amandelproducent na de Verenigde Staten en meer dan de helft is bestemd voor uitvoer naar andere landen. Amandelen zijn ook een basisproduct van de turron, die lekkernij die onverbrekelijk thuis hoort bij een Spaans kerstfeest.
Helaas worden vele boomgaarden de laatste jaren geteisterd door de Xylella fastidiosa bacterie. Als de bomen aangetast zijn, is er maar één middel om de verspreiding te voorkomen: rooien. Daardoor gingen al vele hectare amandelboomgaarden verloren. Er is nog steeds geen remedie gevonden tegen deze bacterie, die uit Costa Rica komt en die we de plantaardige covid zouden kunnen noemen. Alleen is er voor de besmette bomen geen herstel mogelijk.
Maar februari betekent ook het uitzwermen van de dennenprocessie rupsen. Ze komen uit die melkwitte gesponnen cocons die we in de dennen aan de takken zien hangen. Die vervelende beestjes komen uit Afrika en zijn in sommige gebieden een ware plaag, al wordt er de laatste jaren door de overheid wel ingegrepen. Ze zijn niet alleen schadelijk voor de jonge dennen, maar ook een gevaar voor mens en dier.
De haartjes van de dennenprocessierups bevatten puur gif. Ze zijn nauwelijks 0,3 millimeter, maar pijlvormig en als de rups bedreigd wordt, schiet ze die haartjes naar de vermeende belager. Voor mensen die gevoelig zijn kan huiduitslag, zwellingen, rode ogen, jeuk, duizelingen, koorts en braken het gevolg zijn. Nieuwsgierige honden die aan zo’n stoet gaan snuffelen, kunnen ook een gevoelig slachtoffer zijn.
In de herfst legt de vrouwelijke dennenprocessierups haar eitjes in de naaldbomen. Na verloop van tijd ontstaat een zijdeachtig, bolvormig spinsel dat de eitjes en de daarna uitgekomen rupsen beschermt.
Deze nesten beschermen de eitjes tegen weersinvloeden. Afhankelijk van de temperatuur en het aanbod van voedsel komen de eitjes van de processierups in Spanje uit tussen januari en april. Daarna gaat het hele nest op stap en ziet men ze kop tegen staart over de wegen kruipen.
Bron: Hugo Renaerts
