ALICANTE. Een park is in grote steden een noodaak. De stad Alicante heeft enkele grote parken zoals het park Enrique Cutillas Bernal, een uitgestrekt domein tussen de Calle Rafal en de Gran Vía. Maar wat eens een park was, werd in de loop der tijden een soort oerwoud. Hier waant men zich ergens in India. Men verwacht krijsende papegaaien en zwierende apen in de bomen of een tijger te zien opduiken vanuit de bamboestengels.
Zo erg is het wel niet, al vreest men hier meer de ‘menselijke’ tijgers, want de laatste jaren is het park onveilig geworden en kinderen en vrouwen durven zich hier niet meer alleen te begeven. Enkele overvallen en pogingen tot aanranding en agressie hebben de angst voor het park bij de bewoners uit de omgeving aangewakkerd en nu werd een buurtvereniging opgericht om het gemeentebestuur er toe aan te zetten de snoeischaar kwistig te hanteren.
Het gebrek aan onderhoud heeft er voor gezorgd dat de plantengroei de paden bijna helemaal inneemt en zo hoog en dicht is dat men er op sommige plaatsen nauwelijks doorheen kan worstelen.
“Dit is gen park meer, dit is een oerwoud”, zegt Encarni López, die al twee keer werd overvallen toen ze haar hond uitliet, “het is meer een decor voor een film van Tarzan dan een wandelpark. Mij zie je hier niet meer”. Andere mensen die van het park gebruik maken hebben zich voorzien van een spray. Nu hebben de bewoners van de omgeving een handtekeningactie opgezet om het gemeentebestuur bijna te dwingen wat aan de situatie te doen. De voorzitter van de buurtvereniging, Lucas Medina, meent dat een ingreep dringend is. “Als de situatie zo blijft, komt binnen enkele maanden niemand nog in dit park en wordt het helemaal een oerwoud. Maar dan wordt het wel een broeinest voor druggebruikers.”
Ondertussen heeft de vereniging al 800 handtekeningen verzameld met de eis voor snoei en verlichting. Die verlichting doet het al een jaar niet meer, nadat koperdieven alle kabels hebben gestolen.
